Leiderschap en de les uit “Into the Wild”
Afgelopen weekend keek ik de film Into the Wild. Het waargebeurde verhaal van Christopher McCandless, die alles achterliet om de vrijheid van de natuur en het ‘echte leven’ te ontdekken, raakte me opnieuw. Zijn zoektocht ging over zingeving, autonomie en authenticiteit.
Wat me vooral bijbleef, is de laatste les die Christopher in de natuur leert: dat geluk pas écht betekenis krijgt als je het kunt delen met anderen.
En dat zette me aan het denken over leiderschap.
In organisaties zoeken medewerkers óók naar autonomie, betekenis en groei. Maar zonder aandacht, erkenning en waardering van leidinggevenden kan dat gevoel van vrijheid omslaan in eenzaamheid of loskoppeling. Precies zoals Christopher ervoer in de wildernis.
Aandacht: Oprecht luisteren, zien wat iemand beweegt en ruimte geven om zichzelf te laten zien.
Erkenning: Niet alleen resultaten, maar ook inspanningen en kwaliteiten benoemen.
Waardering: Kleine, oprechte gebaren die laten merken dat iemand verschil maakt.
Leiderschap is daarmee niet alleen sturen op doelen en prestaties, maar juist ook de verbinding blijven voeden. Want pas in verbinding met anderen krijgt werk betekenis.
Christopher herinnert ons eraan dat autonomie belangrijk is, maar dat we als mensen nooit losstaan van de behoefte aan gezien en gewaardeerd worden. Een team floreert als beide aanwezig zijn.
Hoe zorg jij ervoor dat jouw medewerkers zich niet alleen vrij, maar ook écht verbonden voelen?
